Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

Μια ιστορία τρόμου

   Περπατούσα, όταν διστακτικά επιβράδυνα το βήμα μου, σταματώντας μπροστά απο έναν πάγκο με βιβλία. Και τότε την είδα...Η ιστορία μου ανάμεσα σε δεκάδες άλλες, να πωλείται σε προσφορά. Δύο ευρώ. Όχι βέβαια..θα μπορούσε να ανήκει στην κατηγορία των βιβλίων με ένα ευρώ. Εξάλλου, η ταμπέλα το δήλωνε ξερά, μουτζουρωμένη με κιμωλία: 1-2. Ποια πωλούνται ένα και ποια δύο;
    Τι σημασία έχει; Η ιστορία μου κείτεται σε έναν φθηνιάρικο πάγκο ανάμεσα σε τόσες άλλες. Έτσι όπως είναι ανακατεμένες απο τα χέρια των νωχελικών, αδιάφορων περαστικών, μοιάζουν όλες ίδιες μεταξύ τους. Μαζί και η δική μου. Κρύος ιδρώτας μ' έλουσε και όλα γύρω μου έμοιαζαν ξάφνου πιο σκοτεινά. Η κατάσταση στην οποία βρισκόμουν θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ένα ολόμαυρο σύννεφο που ήρθε και στάθηκε πάνω απο το σώμα μου και άρχισε να βρέχει αργά και σιωπηλά. Σήκωσα το βλέμμα μου και ήταν κιόλας σαν να το είδα.
    Μια κοινότοπη ιστορία ζωής. Ίδια εισαγωγή, απαράλλαχτα κεφάλαια, ανιαρός επίλογος. Βιβλίο, άξιο της τιμής του, που επιβεβαιώνει τους κανόνες μιας φυσιολογικής ζωής. Φυσιολογική...πόσο απαίσια λέξη, αλλά και πόσο καθησυχαστική μερικές φορές. Εδώ όμως συνιστά εφιάλτη για τον ήρωα της ιστορίας.  Ο εφιάλτης στοίχειωσε το υπόλοιπο βράδυ...Και τις επόμενες μέρες μου. Πόσο φοβάμαι..οτι η ροή των σκέψεων μου είναι ίδιες με των υπόλοιπων ανθρώπων, σύντομα λοιπόν θα γίνω μία απ'αυτούς. Πόσο φοβάμαι...οτι κυνικά πλάσματα βρίσκονται γύρω μου, σφίγγοντας τον κλοιό και απειλώντας την πίστη μου. Ζητούν επίμονα να γίνω μέλος τους και να ξεστομίσω το "κάποτε ήμουν διαφορετική, τώρα όμως τα πράγματα άλλαξαν", που θα με μυήσει στον κόσμο τους. Πόσο φοβάμαι...οτι αυτός είναι ο μόνος δρόμος επιβίωσης.
    Κοιτώ την αυγουστιάτικη πανσέληνο αιωρούμενη πάνω απο το γηίνο έδαφος που παλεύει να με φέρει πίσω και σκέφτομαι...Τη νύχτα που θα αντικρύσω τη σελήνη και κανένας ψίθυρος της δεν θα καταφέρει να φτάσει στο αυτί μου, θα είμαι πια παραδομένη. Και νεκρή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου