Τις τελευταίες μέρες αντιλήφθηκα πόσο διαφορετικά μπορεί να οριστεί η ευτυχία, οι μικρές στιγμές για να είμαι πιο ακριβής. Κοινώς συνειδητοποίησα πως όλοι ζουν στην κοσμάρα τους. Κατά ένα περίεργο τρόπο, μου άρεσε πολύ αυτή η καίλα. Γιατί σημασία έχει ν' αποδέχεσαι και να σέβεσαι την κοσμάρα του άλλου, όσο διαφορετική και αν είναι από τη δική σου. Θα δώσω παραδείγματα όμως με φίλες μου, στις οποίες αφιερώνω και αυτή την ανάρτηση.
Πρώτη περίπτωση : Κολλημένη στο msn με τις ώρες. όχι, για να είμαι πιο ακριβής εναλλαγή msn- κινητού. Απάθεια προς τον κόσμο γύρω της, ανταποκρίνεται μόνο στην τρίτη επανάληψη της ερώτησης και τα μάτια της γίνονται ωσάν του ψαριού (έχω και φωτογραφίες ως απόδειξη)
Δεύτερη περίπτωση : Έρωτας τρελός και παθιασμένος. φιλιά μπροστά μας, μπροστά στον σουβλατζή, στο ταμείο του supermarket.. Σεξ παντού και πάντα χωρίς διακοπή. Φωτογραφίες σε κάθε πιθανή τσόντα...εε πόζα ήθελα να πω.
Τρίτη περίπτωση : Σε διαφορετικό μαγαζί κάθε βράδυ, 3-4 ποτά κατά μέσο όρο, μια τραγελαφική ιστορία τη φορά, πολλές γνωριμίες, ξερή μέχρι την επόμενη μέρα το απόγευμα.
Τέταρτη περίπτωση (εγώ) : Τα πόδια μου στην πισίνα του ξενοδοχείου, βιβλίο στο χέρι και διακοπή κάθε δέκα λεπτά, για να χαθώ σε κάποιον "άγνωστο"πλανήτη και την μυρωδιά που μπορεί να έχει.
Διαγωνισμός. Ποιά περίπτωση παραδείσου είναι η πιο ξενέρωτη? Ποια άραγε?Εεεπ..Είπαμε σεβασμός και αποδοχή...Αρκεί να υπάρχει ευτυχία.
